„Pokochawszy młodą Syrinks, córkę bożka rzecznego Ladona, chodził za nią Pan po całych dniach i prosił, żeby została jego żoną. Nieszczęśliwa dziewczyna, nie mogąc pozbyć się natręta, westchnęła do bogów o pomoc; ci przemienili ją w trzcinę. Widząc to Pan poznał, że jest brzydki i było mu bardzo smutno. Usiadł wśród owej trzciny i płakał żałośnie. Wiatr zaś potrząsał trzciną rosnącą nad brzegiem strumienia i Panowi, zasłuchanemu w szum wiatru i szmer wody płynącej, zdawało się, że i roślina wydaje takie same dźwięki żałosne. Uciął z niej kilka łodyg, zrobił z nich siedem piszczałek nierównej długości, połączył je razem w jednym szeregu i tak powstała ulubiona fujarka pastusza, zwana syryngą. Pan wygrywał na niej swe żale za piękną nimfą”
J.Parandowski, „Mitologia”
Więcej o bożku Panie przeczytasz tu>>>
Pierwsze dowody na
występowanie instrumentu fletnia Pana odnaleziono na wyspach Cykladach
na Morzu Egejskim i datowano je na ok. rok 2500 p.n.e. Rzymski poeta
Owidiusz opisuje mit o pierwszym twórcy fletni greckim bożku o imieniu
Pan. Mit ten został następnie przeniesiony na łono polskiej
literatury przez Jana Parandowskiego i jest cytowany wyżej. W
starożytnej europie fletnia znana była pod nazwą syrinx a w
Rzymie auenis. W starożytnym Rzymie instrument ten był używany
zarówno przez
pasterzy,
grajków ulicznych
jak
i nadwornych
profesjonalnych muzyków.
Figurka Pana z brązu / 5 w p.n.e./ Muzeum Narodowe Ateny
Figurka Etrusków
W starożytnych Chinach fletnia Pana występowała pod nazwą pai xiao i była używana między innymi w rytuałach religijnych. Ponoć znany ówczesny filozof Konfucjusz zachwycał się melancholijnymi melodiami granymi na pai xiao. W Luyi w prowincji Henen odnaleziono fletnie zrobione z kości ptaka a pochodzące z 11w p.n.e. Różne odmiany tego instrumentu odnajdziemy w wielu innych krajach azjatyckich.
Na terenie Afryki
odnajdujemy dowody istnienia fletni na zabytkach pozostałych po
królestwie Wielkiego Zimbabwe 13-15 w n.e. Jej ślady odnajdujemy także w
Egipcie w okresie Dynastii Ptolomejskiej 332-30 lat p.n.e.
fletnia z Afryki
O historii fletni możesz poczytać po angielsku tu:
