Fletnia Pana jest bardzo popularna od zarania dziejów na obszarze gór Andów zamieszkiwanym przez indian Quechua i Aymara. Istrument ten był znany jeszcze przed podbojem hiszpańskim co jest potwierdzone w piśmie obrazkowym oraz na ceramice.
Fletnie, zwane u indian Aymara "sicu", a u Quechua "antara", wytwarzane są z trzcinowych rurek"canca hueca" lub "chunqui" /gatunek trzciny Arundo donax/ zestawionych obok siebie w jednym lub dwóch rzędach i posiadających dolne końce zamknięte naturalnymi błonami. Piszczałki o różnej długości i średnicy ułożone są w rosnącym porządku od najmniejszej do największej, dając odmienne dźwięki.
Tradycyjna
fletnia andyjska jest przede wszystkim instrumentem orkiestrowym i znanych
jest wiele ich różnych typów. Zespół tworzą zwykle 3 lub 4 różnej
wielkości instrumenty. Dwóch muzyków gra jednocześnie na dwóch fletniach w
taki sposób, iż jedna uzupełnia na zmianę melodię drugiej.
Współcześni indianie Aymara
